Marlena Makiel-Hędrzak
Urodzona w 1968 roku w Krośnie. Absolwentka PLSP im. Tadeusza Brzozowskiego w Miejscu Piastowym. Studia w Instytucie Wychowania Artystycznego UMCS w Lublinie. Dyplom z wyróżnieniem w pracowni rysunku prof. Stanisława Góreckiego w 1995 roku. Od roku 1996 pracuje w Zakładzie Rysunku na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego, obecnie na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Działalność artystyczna w zakresie rysunku, malarstwa i grafiki. Prezentowała swoje prace na kilkunastu wystawach indywidualnych, m.in. w Wojewódzkiej Bibliotece Muzycznej w Rzeszowie, Miejskiej Galerii Sztuki w Częstochowie, Muzeum Historycznym w Sanoku, Muzeum Historycznym w Dukli, Dworze Karwacjanów w Gorlicach, Galerii Bałuckiej w Łodzi, Galerii Zamkowej w Przemyślu, Miejskiej Galerii Sztuki w Zakopanem, Śródmiejskim Ośrodku Kultury w Krakowie, BWA w Sandomierzu, Galerii ZPAP w Opolu, Opactwie Benedyktynów w Jarosławiu, Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej im. H. Łopacińskiego w Lublinie. Brała udział w około 200 wystawach zbiorowych, ogólnopolskich i międzynarodowych w kraju i za granicą. Uczestniczka plenerów i sympozjów ogólnopolskich i międzynarodowych. Autorka tomu poezji Linia (Kraków 2000) i wielu tekstów o sztuce, publikowanych w katalogach wystaw i pismach naukowych. Jest autorką opracowań graficznych książek. Laureatka kilku nagród i wyróżnień za twórczość plastyczną i literacką. Współpracuje z ogólnopolskim pismem literacko-artystycznym „Fraza”.
Misterium linii, światła i czasu. Obrazy Marleny Makiel-Hędrzak
Piętnaście kartonów zawierających rysunki ołówkiem z aplikacjami wykonanymi akrylem i akwarelą składa się na ekspozycję najnowszych obrazów Marleny Makiel-Hędrzak. Wystawa, zatytułowana „Linia i popiół”, jest drugą prezentacją prac znanej i cenionej artystki w Saloniku Artystycznym Biblioteki.
Podczas konferencji artystycznej w Jenie w 1924 r. Paul Klee powiedział: „Les tableaux nous regardent”. Nie zawaham się twierdzić, że obrazy Marleny Makiel-Hędrzak nie tylko patrzą na nas - najpierw wzbudzają zaciekawienie, by po chwili, niepostrzeżenie, wciągnąć w świat form, a raczej ich wyobrażeń, symboli i literackich odniesień. Wydaje się nieprawdopodobne, że jest on utworzony z linii, powstających z ruchu, ze zburzenia bezwładności punktu, stanu jego absolutnego spoczynku. Linie żyją - biegną, drgają, cofają się, łamią i zagęszczają, tworząc kształty, rozpoznawalne i znajome, ich cienie, pejzaże, znaki…
Wyraźnie widać, że nie o wierne odtworzenie rzeczywistości tu chodzi. Ważniejsze jest „dotknięcie” rzeczy dla niej samej i zapis konkretnej chwili, uchwyconej w upływającym czasie, którego w inny sposób zatrzymać nie można.
Twórczość Marleny Makiel-Hędrzak rządzi się własnym wewnętrznym czasem mierzonym powrotami do ulubionych motywów artystycznych i literackich. W „Przerwanej pieśni” na przykład ponownie pojawia się nawiązanie do „Niezamiecionego pokoju” - hellenistycznej mozaiki Sososa z Pergamonu. Można jedynie domyślać się, na granicy pewności co prawda, że celem artystów nie było dokumentowanie niedbałości służby. Oboje przywołali w swych dziełach starogrecki zwyczaj pozostawiania resztek biesiady jako pokarmu dla zabłąkanych cieni umarłych.
Każdy z prezentowanych obrazów opatrzony jest tytułem, który czasem przychodzi z pomocą w odczytaniu symbolicznej warstwy dzieła, czasem jest odmienną formą wyrażenia „treści” rysunku, a bywa i tak, że dopowiedzenie tytułu („Ubi sunt” [qui ante nos fuerunt?] odkrywa kolejną sferę znaczeń, skłania do postawienia kolejnych pytań.
Nie obawiajmy się przyjąć zaproszenia do udziału w chwilach metafizycznego niepokoju - obrazy Marleny Makiel-Hędrzak będą dla nas dobrymi przewodnikami.
Stanisław Wójtowicz
 |  |  |  |  |  |  |  |
 |  |  |  |  |  |  |  |
 |
